Co kieruje Twoim zachowaniem?
Wracam do Jima Newmana – o którym wspomniałem we wcześniejszym poście. Dziś zobaczymy 5 podstawowych zasad kierujących zachowaniem każdego człowieka.
1) Każdy człowiek zachowuje się konsekwentnie i zgodnie ze swoją obecnie dominującą podświadomą „rzeczywistością”, której struktura nigdy nie jest kompletna i dokładna
Jedną z podstaw NLP jest założenie, że mapa nie jest terytorium. Mówiąc inaczej – jest rzeczywistość – czyli zbiór zasad, praw, prawd czy faktów, oraz „rzeczywistość” każdego z nas. „Rzeczywistość” to to, jak odbieramy rzeczywistość. Nigdy nie będziemy w stanie poznać rzeczywistości w pełni obiektywnie, ponieważ odbieramy ją poprzez zmysły, które ten odbiór zaburzają. Tak więc – każdy z nas (czy Ci podoba się to czy Ci podoba się nie…) tworzy własną mapę tego, jak świat wygląda. Jak wiadomo – mapa nie jest terytorium, jest jedynie symbolicznym, uproszczonym odwzorowaniem (w odwzorowaniu tym dominują generalizacja, usunięcie i zniekształcenie).
Tak więc, Twoje decyzje i działania z punktu widzenia tego co „wiesz” i czujesz o sobie i świecie zawsze mają „sens”. Każda osoba zachowuje się „normalnie” zważywszy na rodzaj „prawd”, które przyjęła jako swoją „rzeczywistość”.
Mówiąc inaczej – i Jarosław Kaczyński i Janusz Palikot mają jednocześnie zawsze 100% racji (ze swojego punktu widzenia).
2) Twoja „rzeczywistość” jest zbiorowym rezultatem doświadczeń, które zaszły w procesach myślowych.
Mówiąc inaczej, Twoje procesy myślowe (werbalne, koncepcyjne i emocjonalne) przełożyły się na ukształtowanie Twojej „rzeczywistości”. I nie da się ich usunąć ani wymazać. Stały się permanentną częścią Twojego systemu. Zmiana „rzeczywistości” następuje poprzez dodanie kolejnych danych wejściowych.
Pamiętasz swoje głębokie przekonanie o istnieniu Świętego Mikołaja? Ono wciąż jest gdzieś tam, pod spodem, jednak kolejne dane wejściowe sprawiły, że już w to nie wierzysz.
Bez przerwy nadbudowujesz to co wiesz i czujesz o świecie. Kiedy zaczyna zmieniać się struktura Twojej „rzeczywistości” – automatycznie zaczyna zmieniać się zachowanie (to bardzo ważny punkt, mówiący o tym, że do zmiany nie potrzeba „silnej woli” tylko zmiany percepcji).
3) Ty (i tylko Ty) budujesz za pomocą swych myśli oraz odczuć swoją własną, unikalną strukturę „rzeczywistości”.
Twoja „rzeczywistość” budowana jest dzięki Twoim procesom myślowym. Nie została Ci dana. Bez wątpienia trafiłeś na próby narzucenia Ci jej (rodzice, rodzina, szkoła, kościół, znajomi) – jednak to co robisz z tymi napływającymi sygnałami jest dużo ważniejsze niż to, że do Ciebie docierają. Jest wiele przykładów całkowicie różniącego się od siebie rodzeństwa.
4) Intensywne wyobrażenia stają się dla Twojego mózgu „realnymi” przeżyciami
Mówiąc inaczej – intensywnie przeżyte wyobrażenia i fantazje przechowywane są jako prawdziwe. To dlatego czasami wydaje Ci się, że coś już zrobiłeś, powiedziałeś czy napisałeś – samo myślenie o tym sprawiło, że stało się to częścią Twojej „rzeczywistości”.
5) Najważniejszą częścią Twojej „rzeczywistości” jest jej element emocjonalny – czyli to co czujesz na temat tego, co wiesz
Kolejność od najmniej do najbardziej ważnej jest taka: słowa, doświadczenia, emocje. Emocje są dla człowieka wymiarem najważniejszym. Tak więc, od pozytywnego myślenia dużo ważniejsze jest pozytywne odczuwanie.
Nawyk regularnego ćwiczenia w wyobraźni jest jedną z podstawowych różnic między tymi, którzy osiągają swoje cele a tymi, którzy nie osiągają nic. Regularnie powtarzaj w głowie informacje, obrazy, doświadczenia – co najważniejsze – odczucia, które chcesz wzmocnić. Dlaczego? Patrz punkt 1 i 2 tego wpisu.
PS – jedna uwaga dotycząca wizualizacji – wizualizuj siebie z punktu widzenia osoby pierwszej. To znaczy – nie masz oglądać sobie robiącego XYZ z perspektywy świadka, tylko widzieć to swoimi oczami dokładnie tak, jak dzieje się to w rzeczywistości. Dla fanów NLP i hipnozy – asocjacja, nie dysocjacja.
Dodaj komentarz