Jak wprowadzić trwałą zmianę 2 (Tony Robbins)

Jest różnica między potrzebami a wartościami. Ludzie są gotowi łamać swoje wartości by zaspokoić potrzeby.

Odwieczny temat – jak osiągnąć szczęście. Otóż – szczęście jest wartością a nie potrzebą. I nie wszyscy pragną szczęścia – dla niektórych osób bycie szczęśliwym jest niemal jak bycie wioskowym głupkiem, który nie rozumie wyrafinowania i złożoności otaczającego nas świata.

Formuła Szczęścia: jeśli Twoje warunki życiowe pokrywają się z Twoimi oczekiwaniami – wtedy jesteś szczęśliwym człowiekiem.

Formuła Cierpienia: jeśli Twoje warunki życiowe NIE pokrywają się z Twoimi oczekiwaniami – wtedy jesteś nieszczęśliwym człowiekiem. Nieszczęśliwi ludzie specjalizują się w obwinianiu: wydarzeń, innych i siebie. Oraz czują się ofiarami, czyli są bezradni.

Jeśli Twoje warunki życiowe nie pokrywają się z Twoimi oczekiwaniami, masz dwie opcje:

1. zmienić swoje warunki
2. zmienić swoje oczekiwania

Pamiętaj, codziennie podejmujesz 3 decyzje co do tego:

1. na czym się koncentrować
2. jaki sens (znaczenie) temu nadać
3. i co z tym zrobić

Kiedy ludzie mówią Ci czego chcą, pokazują czego potrzebują.

Aby na nich wpłynąć musisz wiedzieć:

• co już ich napędza
• co sprawia, że nie mogą mieć tego, czego chcą (ich stan? ich przekonania?)
• oraz jak dać im to, czego pragną

Robbins wyodrębnił 7 kroków wprowadzania trwałej zmiany:

1. Zrozum i doceń ich świat – czyli poznaj ich 2 najważniejsze potrzeby, poprzez wejście do ich świata
2. Użyj dźwigni – co oznacza przeniesienie ich z „powinienem” do „muszę!” natychmiast! Ich ciało i umysł mają stać się jednością. Mają przekroczyć emocjonalny próg – próg po przekroczeniu którego brak zmiany boli bardziej niż strach przed nią.
   Brak zmiany = potężny, niewyobrażalny ból
   Zmiana = potężna, niewyobrażalna przyjemność
3. Przerwij wzorzec – to co ich zatrzymuje to nawykowe wzorce. Jedyny powodem, dla którego ludzie pragną zmiany są odczucia. Każda zmiana sprowadza się do zmiany odczuć, czyli zmiany emocjonalnych wzorców.
4. Przedstaw problem jako możliwy do rozwiązania
5. Pokaż wzmacniającą alternatywę
6. Warunkuj zmianę – wzmocnij ją by stała się nawykiem (nowym wzorcem). Zmiany wzmacniasz poprzez 6 potrzeb – w tym oczywiście 2-3 dla danej osoby najważniejsze
7. Odnieś ją do czegoś co bardzo cenią – np. wyższy, zbożny cel

Mając wystarczająco silne powody, zmienisz wszystko. Wystarczająco wielkie DLACZEGO sprawi, że odnajdziesz JAK.

Poza silnym powodem potrzebujesz 2 elementów:

• dźwigni
• przerwania wzorca

Musisz zaburzyć stary wzorzec by wprowadzić nowy. Albo się nie uda.

Podstawowa przyczyna tego, że ludzie się nie zmieniają?
Wprowadzanie nowego wzorca bez zaburzenia starego.

Pierwsze sprawiasz, że palenie staje się trudne. DOPIERO po tym je zastępujesz.

Kolejny element wywierania wpływu: jeśli ich oceniasz, nie możesz na nich wpłynąć.

Z cz.1 wiemy, że:

Potrzeby = CEL; Przekonania = MAPA; Emocje = NAPĘD

1) Potrzeby – jak wiadomo, jest ich 6 (CZEGO POTRZEBUJĄ?)
2) Mapa – zawiera 7 elementów, o których za chwilę (JAK ZASPOKAJAJĄ TE POTRZEBY?)
3) Emocje – to paliwo, z którego najchętniej korzystasz. Nawykowe wzorce (GDZIE „MIESZKAJĄ”?)

Aby na kogoś wpłynąć, musisz wiedzieć co już ma na niego wpływ

Twoja (i ich) MAPA zakłada się z 7 elementów:

1. Globalne przekonania – czyli generalizacje – o ludziach, o życiu, o Bogu, o tym co dobre a co złe itd.
2. Tożsamość – sposób w jaki opisujesz siebie samego. To zbiór przekonań o tym kim jesteś i kim nie jesteś.
   UWAGA – ludzie zrobią niemal wszystko, by być spójnymi z obrazem siebie samego. To potężna siła.
3. Wartości – to to, co w Twoim przekonaniu jest najważniejsze
4. Zasady – mówią o tym, co musi się stać, by nie było konfliktu z Twoimi wartościami
5. Medium – metody, którymi się posługujesz, by zaspokoić potrzeby. Mogą być negatywne (używki), pozytywne (sport), lub neutralne
6. Przekonania sytuacyjne – czyli w kontekście. To momenty w których jest OK złamać swoje globalne przekonania, wartości i zasady (np. zabijanie jest złe, ale w obronie mojej rodziny jest OK).
7. Metaprogramy – czyli to jak przetwarzasz informacje. Wewnętrzny czy zewnętrzny punkt odniesienia.

Mamy więc 6 potrzeb i mapę z 7 elementów. Czas na „paliwo” czyli „gdzie żyjesz?”.

Aby zaspokoić swoje potrzeby potrzebujesz energii. Pytanie brzmi – gdzie ją znajdujesz? Tą energią ZAWSZE są emocje. I prawie zawsze – kilka podstawowych, nawykowych emocji, do których wracasz za każdym razem.

Działa to tak – masz nawykowe emocje, które Cię napędzają. Niech będzie to wkurw, frustracja i poczucie winy. Potrzebujesz ich. Co robisz? Szukasz ich w swoim środowisku. Kiedy je znajdziesz – obwiniasz środowisko i robisz swoje (czyli zaspokajasz potrzeby). Jako przewodnika używasz swojej mapy (od globalnych przekonań po metaprogramy).

Te nawykowe stany emocjonalne są jak dom. Wracasz do tego „domu” kiedy tylko się da. I każdym możliwym sposobem.